Toen ik de supermarkt binnenstapte, stond zij, al dubbende bij de groente en het fruit. Ik zag haar denken ‘ga ik voor de bananen of de meloenen?’. Toen ik pruimen wilde pakken sloeg zij achteloos haar linkerarm boven haar hoofd waardoor haar linker tepel door haar t-shirt priemde. Vanaf het moment dat ik haar hier zag staan, was ik zeer onder de indruk van haar verschijning. En met mij, mijn jongeheer. Die reageerde direct spontaan, iets wat ik eigenlijk nog nooit eerder zo heb meegemaakt.

Het was het totaalbeeld dat me zo plotseling opgewonden en geil maakte en niet alleen het korte broekje waar twee fraaie kadetjes onderuit bolden. Het was ook de rode bandage in haar halflang, blond, piekerige haar. Het was de nonchalante uitstraling van een vrouw die waarschijnlijk haastig uit bed was gestapt om ingrediënten voor haar ontbijt te halen. Misschien had ze een wilde nacht achter de rug en moest ze snel iets eten om weer bij te komen? Maar het was vooral de uitdagende en schalkse blik waarop ze mij aankeek toen ik het bakje pruimen naast mijn mandje liet vallen in plaats van erin. Ik vroeg me af waar deze plotselinge fascinatie vandaan kwam. Om dat te weten te komen, nam ik me voor energie in deze dame te steken.

Ik liep door naar de zuivelafdeling om creme fraiche te halen. Zonder dat ik het door had, pakte ze met gestrekte arm, van rechts achter me, een bakje slagroom uit hetzelfde vriesvak. Ook de lichaamsgeur die vrijkwam klopte bij het plaatje dat ik aan het samenstellen was. Ik had mijn boodschappen inmiddels verzameld maar nam ik de tijd om haar in de winkel te volgen voordat ik bij de kassa m’n boodschappen afrekende. Ik zag dat zij ook inmiddels aanstalten maakte om hetzelfde te doen.

Buiten de supermarkt liep in naar de tegenovergelegen ijssalon om een hoorntje met aardbeien- en stracciatella ijs aan te schaffen. Ik ging op het bankje tegenover de supermarkt zitten en zag mijn snoepje van de week de winkel verlaten. Ik wenkte haar, ik had me inmiddels serieus voorgenomen om werk ‘van haar’ te maken en haar beter te leren kennen. Ze liep recht op me af en nam links naast me plaats.
“Mag ik een likje?”
Mag ik een likje? Meid je mag veel meer dan dat. Ik knikte en reikte haar het hoorntje aan. Ze nam vervolgens een grote hap van m’n net aangeschafte lekkernij.
“Ja, wen er maar aan, ik ben een gulzig typje!” zei ze met een voor mij bekende en aanstekelijke Noord Limburgse tongval.
De hap was duidelijk te groot en te koud. Terwijl zij haar hand voor haar mond hield zag ik hoe een straaltje ijs langs haar kin op haar hand drupte. Ik trok die hand naar me toe en zoog de drupjes ijs naar binnen.
“Zo krijg ik toch nog iets van m’n ijsje terug!”
Zij begon vervolgens hard te lachen.
“Jeetje, je bent nog veel brutaler dan mij!”
“En bevalt dat?”
“Normaal gesproken niet maar vreemd genoeg kan ik het nu goed vrij goed hebben.”

Hierna ontstond een uiterst geanimeerd gesprek. Dit snoepje luistert naar de naam Jolijn en zat nog niet zo lang geleden als bestuurder op een truck voor internationaal transport. De avonturen die ze daarmee beleefde had ze gedeeld in de uitgave ‘Het vrije leven op de bok!’. De daarin gepubliceerde korte verhalen waren voor een ochtendkrant aanleiding om haar te vragen reportages over alledaagse zaken te maken. Stel je voor, zo’n ranke fraaie verschijning achter het stuur van zo’n zware vrachtwagen, indrukwekkend en bovendien zeer opwindend tegelijk. Mijn beeld van deze dame werd met de minuut completer en spannender.

Zij was op dit eiland om een aflevering te schrijven voor een serie over ‘Zomer Vibes’ in die landelijke ochtendkrant. Ze verbleef in een pension en was ontsteld over de veel te goedkope kamer die de redactie voor haar had geboekt. Toen zij zag wat er voor het ontbijt voorgeschoteld werd, slappe witte broodjes, te jonge plakjes industriekaas en een paar potjes melige jams, besloot ze linea recta naar de supermarkt te gaan om een gezonde maaltijd aan te schaffen. Ik vertelde haar dat ik een weekend op dit fraaie eiland aan het fietsen was, lekker in m’n uppie om uit te waaien en bij te komen van een drukke maand waarin dat fietsen er behoorlijk bij ingeschoten was.

“Als jij de hele dag op de fiets zit zal je wel een betere overnachtingsplek hebben uitgekozen?”
“Zeker, een betere plek dan op een naturistencamping kan ik me met dit warme weer niet voorstellen!’
“Aha, slaap je daar? Interessant! Die camping stond voor vandaag nog op m’n lijstje om te bezoeken.”
“Ik denk dat je daar wel genoeg zomer vibes zal aantreffen”
“Hoe laat ben je klaar met fietsen? Dan kom ik je op de camping bezoeken. Kan ik je interviewen, alhoewel, dat is misschien niet meer nodig, je hebt me al genoeg verteld. Maar goed, misschien ontdek ik daar nog bijzondere details!” zei ze terwijl ze naar m’n kruis keek.
Zou ze door hebben dat m’n knaapje nog steeds in behoorlijke staat van opwinding was? Een fietsbroek toont al snel de staat van het verborgene, dat zal dus wel het geval zijn.
“Ik fiets tot vier uur. Daarna neem ik een frisse duik in het zwembad.”
“Dan kom ik om vier uur. Ik neem m’n fototoestel mee zodat ik enkele indrukken kan vastleggen” zei ze met een uiterst ondeugende glimlach.
“Doe maar. Als ik maar niet met m’n blote todokus op de voorpagina van je krant terechtkom”
“Hahaha, ik weet iets veel leukers! Met je blote pikkie op je racefiets!”
We namen ‘warm’ afscheid van elkaar om daarna weer aandacht aan onze beider activiteiten te besteden. Alhoewel, fietsen met zo’n opgewonden standje daar beneden is beslist geen sinecure! En zolang Jolijn nog in m’n hoofd ronddoolde zou ie voorlopig niet veel kleiner worden.

Tegen vieren lag ik in het zwembad om de fietstocht en de daarbij behorende indrukken van me af te laten glijden. In de verte zag ik Jolijn met de directie van het naturistenterrein rondlopen. Ze zwaaide op het moment waarop ik het zwembad verliet. Ik sloeg een handdoek om m’n middel en liep naar het gezelschap dat door Jolijn ondervraagd werd.
“En, al genoeg ‘zomer vibes’ opgehaald?”
“Kennen jullie elkaar?” vroeg John, de beheerder van de camping.
“Sinds vanochtend!” antwoorde ik.
“Mevrouw van Loot, hij is de expert bij uitstek die u alles over ons eiland kan vertellen! Hoe lang kom je hier nu al, Andreas?”
“Al zeker 16 jaar, meestal rondom dit jaargetijde.”
Ik wist inmiddels iets meer: Jolijn van Loot dus.
“Dat komt goed uit. Andreas is de eerstvolgende die ik ga interviewen. Waar staat je tent, Andreas?”
“Tent? Lieve Jolijn, ik heb je gezegd dat ik een prima overnachtingsplek heb. Geen tent maar een stacaravan waarin ik alle ruimte heb. Kom mee!”
Voor de caravan nam Jolijn plaats. Vervolgens deed ze haar blouse uit.
“Meer niet hoor Andreas. We zijn hier wel op een bloot camping maar verder dan dit -en ze wees op haar fraai gevormde borsten- ga ik niet.”
“Meid, doe rustig aan, de meeste mensen hebben tijd nodig om te ontdooien voordat ze zichzelf helemaal prijsgeven. Bovendien bevalt het me waar ik nu tegenaan kijk.”
Ik had inmiddels m’n handdoek afgedaan waardoor m’n enigszins halfstijve pik zichtbaar werd.
“Dat geldt zeker ook voor mij Andreas. Dat ziet er bijzonder gezond uit!”
“Besteed er maar niet teveel aandacht aan. Straks gaat ie nog blozen met alle gevolgen van dien. En dan moet ik ‘m weer verstoppen want hier met een harde leuter rondlopen wordt niet echt gewaardeerd.”
Van Loot. Een niet veel voorkomende naam, waar ken ik die toch van? Eén van mijn studenten zal vast die naam hebben gehad. Maar dat zijn er inmiddels zoveel, het lukt me niet om ze allemaal goed te herinneren. Bovendien bracht die naam in combinatie met Jolijn geen enkele herinnering bij mij naar boven.
“Ik ben gek op blozende piemels, vooral op piemels met eikels die langzaam roodpaars kleuren” zei een schalks lachende Jolijn, dezelfde lach waarmee ze mij vanochtend al van m’n stuk bracht.
Ik trok de handdoek weer over m’n kruis om m’n oplopende erectie te verbergen.
“Ik vind ‘m prachtig” zei Jolijn zwoelzacht.
Ze kwam dichter tegen me aan zitten en zocht met haar rechterhand m’n jongeheer onder de handdoek op. Onze lippen raakten elkaar bijna. Natuurlijk liet ik haar haar gang gaan en de stand van m’n pik bevestigde dat de manier waarop ze me zacht aftrok, mij bijzonder opwond.
“Jolijn, misschien is het beter als ik je nu een rondleiding door m’n caravan geef?”
“Andreas, we hebben geen haast, toch?” zei ze terwijl haar hand m’n apparaat nu steviger omsloot.
“Of ga je al komen, Andreas?”
“Als je zo doorgaat staat dat binnenkort wel te gebeuren”
Wat een heerlijke vrouw.
Ze begon me te zoenen, waarna ik haar borsten betastte en haar tepels probeerde hard te draaien zoals zij mijn knaap groot en dik had getrokken.
“Kom op Jolijn, je mag hier gewoon je broekje uitdoen, niemand die daar verbaasd van gaat opkijken. Behalve dan al die mannen die zich inmiddels afvragen wat je daar zoal te verbergen hebt”
“Zie je wel, je hebt toch haast!”
“Maar natuurlijk, nu jij weet wat ik onder m’n handdoek verborgen hou, vind ik dat het de hoogste tijd om met jouw mosseltje kennis te maken.”
“Zeg Andreas, zou jij je gast niet eerst eens een drankje aanbieden?”
“Neem me niet kwalijk Jolijn. Vertel me wat ik je kan inschenken!”
“Doe mij maar iets sterks, heb je iets van het eiland misschien?”
Toen ik opstond moest ik moeite doen om m’n rechtopstaande staaf voor het camping publiek te verbergen. Jolijn volgde mij al snel naar binnen en sleurde me aan die staaf richting m’n tweepersoonsbed. Ik plofte neer waarop m’n nieuwste aanwinst m’n leuter diep in haar mond nam. Wow, wat kan zij heerlijk pijpen. Goddelijk!
“Jolijn, kom hier, ik wil je zien, proeven en je m’n volle laag geven!” en deed pogingen om het broekje van haar heerlijke reet te trekken.
“Zie je wel, weer die haast. De kunst is om er langzaam en lang van te genieten Andreas. Bovendien ga ik me eerst nog wat opfrissen voordat ik me aan je over geef!”
Terwijl Jolijn zich in het kleine badkamertje annex toilet terugtrok, bleef haar achternaam door m’n hoofd spoken.
“Lieve Jolijn, kom terug, ik heb zin in je, m’n pik wil op ontdekkingstocht!”
Toen het me iets te lang duurde en ik me afvroeg wat die heerlijke meid zoal in dat badkamertje aan het doen was, besloot ik haar te verrassen. Ik opende de deur, pakte beide kadetjes stevig beet, kuste haar schouder en nek en keek over haar schouder in de spiegel.

“Oh nee…ja! Johan… je bent het, Johan van Loot!!! Maar natuurlijk…Johan van Loot uit … Maasbree!”

“Andreas, ik hoop niet dat ik je nu teleurstel. Toen ik je vanochtend in de supermarkt zag staan, was ik benieuwd of je me zou herkennen en hoe je op mij zou reageren. Aangezien ik jou altijd een fijne vent vond hoopte ik dat jij me aantrekkelijk zou vinden en meer van me te weten wilde komen.”
Johan van Loot! Niets had mij doen vermoeden dat hij nu als Jolijn hier voor me zou staan. Haar aantrekkelijke uiterlijk had me zeker niet op dat idee gebracht. Jaren geleden was hij één van m’n leerlingen geweest. Niet een opvallende leerling, wel iemand met een aantrekkelijke, nu ik het mij herinner inderdaad vrouwelijke uitstraling. Als zij de naam Johanna had aangenomen, zou ik de link wellicht al veel eerder hebben gelegd.

“Jeetje, Jolijn, je bent echt een bijzonder mooie meid! Nee, je stelt me beslist niet teleur. Deze ontmoeting wordt door deze ontboezeming echt een stuk spannender en supergeil!”
Om mijn woorden kracht bij te zetten, bleef ik Jolijn zoenen terwijl het nu mijn beurt was om haar scharminkeltje een beetje stijver te trekken. Ze gooide haar hoofd licht achterover op mijn linkerschouder en gaf te kennen dat ze mijn inspanning erg kon waarderen.
“Kom, het is nu mijn beurt om je eens lekker te pijpen!”
Ik legde haar op het bed, ging voor haar zitten en zag dat haar gladde aal nog wel wat hulp kon gebruiken. Ik klemde m’n mond voor het eerst in m’n leven om een bijna stijve pik en merkte dat de lessen die vrouwen mij hadden gegeven goed van pas kwam. Nu snap ik pas echt waarom de meeste vrouwen aan het aflikken van piemels zoveel plezier beleven.
Jolijn begon zachtjes te kreunen terwijl haar lul langzaam mijn mond vulde. Dit wond me bijzonder op waardoor mijn roede de vorm aannam die voor penetratie noodzakelijk is.
“Jolijn, meid, ik heb zin om je kratertje te vullen!”
“Oh Andreas, ik moet bijna huilen van geluk. Zo fijn dat jij me gewoon ‘meid’ blijft noemen. Ja, ik wil je meid zijn, neem m’n kont maar, prop ‘m daar maar lekker bij me naar binnen!”

Meer aanmoediging had ik niet nodig. Ik pakte haar knieën vast, drukte deze weider en naar Jolijn toe en plaatste m’n eikel voor haar sterretje en gleed met m’n harde apparaat, eerst voorzichtig en daarna bijzonder makkelijk bij haar naar binnen. Wat een verrassing, wat een heerlijk geil uitzicht op haar appetijtelijke lichaam en de inmiddels knoeterharde lul van deze meidman. Wat heb ik zin om mijn dikke room op haar stijve boterstaaf achter te laten en die straks schoon te likken. Jolijn genoot van mijn stoten en begon zich als een waanzinnige af te trekken. Met het aantrekken van haar kontspieren wist ze de spanning op mijn leuter behoorlijk te verhogen. Ben benieuwd wie van ons beiden het eerst gaat komen! Tegelijk zou natuurlijk ook bijzonder geil zijn!