Het moment waarop mijn bovenmatige interesse voor de vrouwendij ontstond? Ik denk dat dat mede te danken is aan mijn schele rijles instructeur. Hij zei me meer dan eens, meer dan me soms lief was, dat één goed gevulde vrouwendij zijn hele dag kon goed maken. Hij kon ervan genieten en zijn schele ogen er niet vanaf houden. Vooral in de zomer wanneer de meisjes, want die had hij het liefst, in korte rokjes naast hem kwamen zitten. Wanneer hij het schakelen in de gaten moest houden, of beter en nog liever, de dame in kwestie daarbij moest helpen door haar hand in de richting van de juiste versnelling te bewegen. En daarbij was een aanraking natuurlijk onvermijdelijk. De winter was daarom een klote tijd.

Hij was een loensende, slordige, bijna vieze, zeg maar smuchtige man met donkerbruine mondhoeken. Alsof hij daar de nicotineresten van zijn shaggies had opgeslagen waardoor er tijdens het volgende lesuurtje nog iets na te genieten viel. Mede vanwege dat onverzorgde uiterlijk kreeg ik totaal geen beelden bij de verhalen over de vele vrouwen die hij na de rijlessen mocht verwennen. Daar ging hij prat op en kon er, wanneer ik niet protesteerde -‘sorry, ik wil nu even mijn gedachten bij het rijden houden’- smeuïg over vertellen. Zeer smeuïg, erg detaillistisch, maar te ongeloofwaardig wat mij betreft. Maar zijn interesse voor de verrukkelijke vrouwendij heeft mijn buitengewone interesse voor dit lichaamsdeel sindsdien aanmerkelijk vergroot.

We kenden elkaar nog van de ontmoetingen op het schoolplein van de basisschool van mijn kinderen. Had zij mij voor deze activiteit uitgenodigd? De gedachte alleen al streelde mijn ego.
“Hé Danielle, wat leuk je hier weer tegen te komen! Heb je mij voor deze jurering uitgenodigd?'”
“Ja, vind je het leuk? Ik dacht dat een creatieve geest ons team ten goede zou komen”
“Je verwacht van mij dus de nodige creativiteit!? Ik hoop je niet teleur te stellen”

Vervolgens maakte ik kennis met de andere juryleden die ook de ingezonden gedichten van basisschool leerlingen hebben gelezen en gewogen. Vanmiddag moeten we tot een gezamenlijke uitspraak komen, in eerste instantie over de beste tien inzendingen, daarna over de uiteindelijke top drie. Nadat alle juryleden zich hadden voorgesteld en de directeur van de school en voorzitter van de jury ons vol vertrouwen over de goede afloop had toegesproken werden we in vijf groepjes van twee ingedeeld. Gelukkig, waar ik al op hoopte gebeurde, Danielle en ik vormden een team en zochten een plek in het gebouw waar we ons konden concentreren op de keuze van de tien, volgens ons, beste gedichten.

We moesten ons best doen om ons te richten op onze taak. Immers, we hadden meer dan genoeg te bespreken. Sinds het moment waarop mijn jongste dochter twee jaar geleden deze basisschool heeft verlaten, hebben we elkaar niet meer gesproken. Danielle was nog wel als leerkracht aan de school verbonden en informeerde me over de verschillende veranderingen die de school vanwege de krimp in ons dorp heeft doorgemaakt. Het was goed om zo bij te praten. Danielle zag er nog steeds prachtig uit. Een volle vrouw van ongeveer 32 jaar, enigszins mollig, lang, licht krullend donkerbruin haar, donkerbruine ogen, vrolijk gehumeurd en goed gekleed. Een vrouw waarvan je moeilijk je ogen af kan houden. Appetijtelijk en uiterst prettig gezelschap. Kom op Andreas, concentreer je op de gedichten, anders wordt het niets vanmiddag.
Danielle noemde de gedichten op die zij had geselecteerd. Ik was het met 6 van de tien gelijk eens.
“Zie je wel, we sluiten aardig bij elkaar aan!”
“Danielle, ik had niets anders verwacht, we waren het toch ook altijd vrij snel eens over de studie voortgang van mijn dochters. Ik heb altijd een grenzeloos vertrouwen gehad in jouw observaties wat dit betreft”
“We gaan toch niet slijmen, Andreas?”
“Ik zou niet weten hoe je dat doet Danielle. Hoe kunnen we slijmen, doe eens voor!?”
“We, ik, hoe bedoel je?” vroeg ze lachend?
“Ja, je had het over we, ik ben benieuwd, vertel, één en al oor!”
“Ja, ja, laten we ons concentreren, ik ben benieuwd welke vier gedichten jij nog aan mijn keuze kan toevoegen”

Toen ik de vier gedichten opsomde ging Danielle enigszins onhandig op een punt van de tafel zitten waardoor haar rok omhoog, onder haar in roze slip verpakte linkerbil schoof en haar linker dijbeen voor mij in volle glorie zichtbaar werd. Ik deed moeite om mijn blik af te wenden in de hoop dat dit haar de tijd gaf haar rok te fatsoeneren -vreselijk werkwoord, ik hoopte vurig dat ze dat vooral niet zou doen-. Toen ik mijn keuze had opgesomd zag ik dat ze daartoe inderdaad geen enkele poging had gedaan. Erger nog, ze zette haar linkervoet op een krukje waardoor de fraaie lijn van haar dijbeen van bil tot aan haar knieholte nog verleidelijker tot uiting kwam. Het was onmogelijk om mijn blik daar niet op te richten. Van concentratie kon nu toch echt geen sprake meer zijn. “Akkoord Andreas, ik ga met alle vier akkoord”
Ik keek op van haar ontblote dij en zag dat de koontjes van Danielle inmiddels rood waren gekleurd. We hebben de selectie gemaakt, veel sneller dan de 20 minuten die hiervoor waren vrijgemaakt.

Ik ben, zoals gezegd, geobsedeerd door de goed gevormde, stevige vrouwendij. Gebiologeerd raak ik van die oogstrelende en zinnenprikkelende sierlijke lijn die me regelmatig in opperste vervoering brengt. Onlangs reisde ik per trein van Eindhoven naar Roosendaal. Toen de Sprinter in Etten-Leur stopte zag ik schuin tegenover mij, in een halfopen wachtruimte op het tegenoverliggende perron een jonge vrouw zitten. Gekleed in een kort rokje, haar linkerbeen over haar rechter geslagen, werd haar door de zon aangelichte linkerdij in volle glorie aan mij getoond. Ik wenste dat ik naast haar zat en niet in dit muffe, te warme treinstel. Ik zou haar beleefd vragen of ik de welving van haar dijbeen even mocht aanraken.
“Maar natuurlijk, als u dat prettig vindt?”

Ik zou m’n linkerhand tot iets onder haar knie brengen en deze teder laten zakken naar de plek waar het korte rokje de doorgang belemmert. Zij volgde mijn hand en vroeg of ik tevreden was met wat ik aantrof. Ik antwoordde bevestigend maar merkte ook op dat het mooiste van de dij zich daar bevindt waar deze glooiend maar met een lichte knik overgaat in de bil. Ze stond op en trok haar rokje omhoog waardoor juist die plek zich aan mij openbaarde. “Allemachtig, wat is dit heerlijk!” De string hield niets voor mij verborgen waardoor ik verleid werd om met beide handen haar prachtig rond gevormde kadetjes beet te pakken. Een bakker zal zich nog veel moeite moeten getroosten om zulke rondingen te evenaren. Het feit dat ze daarop haar benen iets uit elkaar deed, verraadde dat ze deze actie op prijs stelde. Ik bracht mijn ene hand… Toen de trein zich met een schok weer in beweging zette, bemerkte ik dat de vrouw mij met een rood aangelopen hoofd aankeek en haar middelvinger naar mij omhoog stak. En terecht, het is ook buitengewoon gênant om een jonge vrouw met jouw opwinding op te zadelen!

Danielle merkte dat ik me enigszins ongemakkelijk met de situatie voelde. Dijen zijn er om vast te houden, beet te grijpen, niet om er tijdens een serieuze jurering mee geconfronteerd te worden. “OK en wat nu? Hoe gaan we de volgende 10 minuten vullen?” Ik schaamde me voor deze uiterst lullige vraag. Niets voor een man die geacht wordt over een creatieve geest te beschikken. Buiten gingen we van het prachtig ontluikende voorjaarsweer genieten en hadden daardoor extra tijd om verder bij te praten. Aan het einde van deze enerverende middag liep ik op Danielle af om afscheid te nemen.
“Het duurt toch zeker niet nog eens twee jaar voordat we elkaar weer zien?” vroeg ze.
“Wat mij betreft niet. Ik wil je voorstellen om morgen mee te gaan naar een informatiemiddag over transcendente meditatie. Van één van de beste experts op dit gebied!”
“Leuk! Gaan we dan ook gezellig samen uit onszelf treden?”
“Wat mij betreft! Maar we gaan het zeker gezellig maken, toch?”
Danielle bloosde haar wangen rood.
“Ik ben morgen om één uur bij je?” en kuste ze nog iets roder.

De volgende ochtend hing ze aan m’n telefoon. “Zou je een uur eerder kunnen komen en met mij langs m’n oom te kunnen rijden. Elke zaterdag ga ik even bij hem langs om te kijken hoe hij het maakt”
Bij binnenkomst in de onaangenaam, naar te lang gekookte bloemkool riekende bejaardenflat keek de grijsaard van 82 me, vanuit een oude versleten fauteuil, een wereldwinkel modelletje, uiterst aandachtig maar bovenal geamuseerd aan. Op nog geen anderhalve meter afstand stond een televisie. Een apparaat waarvan ik me afvroeg of ie het nog zou doen. En als ie het nog doet, zou je vanwege het vettig beduimelde scherm nog iets kunnen zien?
“Zo, de nieuwe vrind van ons Daantje! Toe maar!”
Ik kon slechts vriendelijk knikken en me voorstellen als de geluksvogel. Hij beaamde dat direct. Als hij 50 jaar jonger was geweest, had hij het wel geweten.
“En, doen jullie het ook met elkaar?”
“Oom Sjaak, wat is dat voor een impertinente vraag?”
“Nou zo vreemd is ie niet, toch?” vroeg Sjaak terwijl hij me met een scheef oog aankeek. “Jullie zijn er niet vies van, dat kan ik zo wel zien!”
“Ik ga de afwas wel even voor je doen” Ik liep achter Danielle aan naar een benauwd klein keukentje.
“Hij is behoorlijk vrijpostig voor zo’n oude man”.
“Vrijpostig? Hij is oversekst. Zo nu en dan vind ik vunzige blaadjes van vroeger, zoals De Lach, de Candy en de Chick. Hij heeft een ladenkastje vol met z’n favoriete lectuur’
“Geef hem eens ongelijk. Ik hoop dat ik op die leeftijd ook nog opgewonden geïnteresseerd ben!” Ik nam de droogdoek ter hand en ging dicht achter en tegen Danielle staan.
“Zo oom, zo nicht of niet soms?”
Weer kleurden haar wangen rood. Zo nu en dan drukte ze haar billen dichter tegen mijn kruis en heupen en daagde mij zodoende uit om een volgende stap te zetten.
“Je bent sinds gisteren nog steeds geil op me? Ik zag wel dat je verlekkerd naar mijn dijen keek”
Dit was het teken dat ik met m’n linkerhand haar rok omhoog kon schuiven om die heerlijke volle dij eens stevig beet te pakken. Ze genoot terwijl mijn hand langzaam naar boven schoof om uiteindelijk bij de rand van haar slipje uit te komen. Ze legde haar hoofd op mijn linker schouder.
“Lekker!” was het enige verstaanbare dat ze uit kon brengen, plotseling gevolgd door “Oom Sjaak, ik ga even controleren of je gastenkamer er nog een beetje uitziet. We zijn zo terug!” Ze deed snel haar schort af, legde mijn droogdoek weg en trok me achter zich aan.

Snel, twee gangen door, een trap af, rechts door een glazen deur, linksaf een gang in. Een blauwe deur gaf toegang tot een kale kamer met een tweepersoons lichtgroen gespreid bed met een bijbel op het nachtkastje. De muren waren voorzien van een melig, nietszeggend beige behangetje. Aan de rechterwand hing een ingelijste foto van een slapend aapje op een boomtak. Ietsje verder, op een vreemde hoogte -een meter boven de plint- een kindertekening, waarschijnlijk gemaakt naar aanleiding van Koninginnedag. Dat was het, allesbehalve aantrekkelijk maar misschien wel functioneel als je geacht wordt hier slechts slapend door te brengen. Danielle draaide de deur op slot en trok me naar zich toe.
“Waar ben ik?”
“In de logeerkamer waar mijn oom gebruik van kan maken als hij gasten heeft, zoals nu”
Ik wist even geen woord uit te brengen. Dat was ook niet nodig. Danielle pakte mijn rechterhand en bracht die naar haar linkerdij. Klopt, daar waren we immers gebleven. “Lekker, je streelt me lekker, ga door” Ondertussen maakte Danielle haar rok los en liet deze op de grond glijden. Haar billen werden door mijn linkerhand langzaam maar zeer zeker van een donkerrode string bevrijd. Terwijl ze op de rand van het bed ging zitten keek ik verlangend naar alle heerlijkheid die zich voor mij openbaarde. Danielle, ma belle! Ze was werkelijk in alle opzichten geweldig. Ik knielde voor het bed en begon gulzig haar dijen te kussen en te likken. Ik ging niet op haar heftige wens in om met mijn actie ‘op te klimmen’ tot haar lichtroze, gladgeschoren venusheuvel en de zaligheid die zich daaronder bevond.
“Ik wil je pik zien, laat me je dikke leuter zien!”
“Geduld Daantje, een beetje geduld!”

Ik maakte haar bloesje los waardoor ik nerveus haar grote trillende borsten van haar bh kon ontdoen. Danielle drukte me vervolgens ruggelings tegen het bed om het initiatief en daarmee mijn geslachtsdeel maar in eigen hand te nemen. Toen ze mijn gevaarte had bevrijd deed ze pogingen om op me te klimmen. “Waarom zo’n haast?”
“Waarom zo’n haast?” antwoordde ze “Waarom zo’n haast? Omdat ik zo waanzinnig geil ben!”
“Oh, is dat het probleem?! Daar weet ik wel wat op!” en begon Daan’s klit tijdens het innig tongzoenen te masseren. Inderdaad, ze was geil, ze was nat en begon naarmate mijn vinger steeds heftiger haar knopje beroerde zwaarder te kreunen en te hijgen. “Ik wil je in me voelen, je moet je pik in m’n spleet proppen!?” vroeg ze smachtend. Het was een vraag met de intonatie van een bevel. Mijn tong verliet haar mond, nam bezit van haar linkertepel, haar buik, haar navel en vond uiteindelijk de schacht die zo verlangde naar mijn mannelijkheid. Daantje deed verwoede pogingen om mijn roede in haar mond te nemen. Plagend trok ik ‘m terug op het moment waarop ze bijna beet had.

“Dat is niet eerlijk, jij bent niet de enige die aan z’n trekken mag komen!” Ik begroef me tussen haar opengesperde dijen en dronk van het warme vocht uit het haar overrijpe vruchtvlees. Mijn tong boorde zich diep in haar, terwijl ik met het puntje van m’n neus haar licht rozebruin gekleurde aars beroerde. Het kreunen veranderde in licht opgewonden krijsen. “Ja, je bent warm, je bent heet, ja steeds heter, ja daar, daar, daar moet je me nemen, stop je koeterharde lul er in!”
Ik stond op, ging voor Daantje staan en bracht mijn kloppende geslachtsdeel tussen haar rood gestifte lippen. Veel vrouwen hebben mij gepijpt maar holy fucking shit, de wijze waarop Danielle deze hobby uitoefende was werkelijk ongekend. Op sommige momenten nam ze ‘m, bewerkend met haar soepele tong, zo diep in haar mond waardoor ie compleet aan mijn zicht onttrokken werd. Regelmatig moest ik me terugtrekken om te voorkomen dat ik te vroeg zou klaarkomen. Tijdens het lurken aan m’n botergeile staaf genoot ik van haar grote borsten en de opgezwollen, stijf geworden tepels. Heerlijk, zalig, wat een hoeveelheid vrouwelijkheid! Mevrouwtje Nooitgenoeg!
Het werd nu toch echt de hoogste tijd om mijn van geilheid kloppende wapentuig in haar warme kut te brengen. Ik pakte haar beide voeten vast, trok haar benen naar me toe, opende deze en richtte me op haar glinsterende kruis. Ik sperde haar benen nog iets verder waardoor ik mijn pik vlak voor haar zaligheid kon plaatsen. Ik kon niet wachten maar genoot bovenal van het ongeduld van mijn prinses. Met m’n eikel masseerde ik haar wonderknopje. Danielle kreunde hard en zwaar, nu met lange uithalen.
Ik kon me voorstellen dat zich in de gang inmiddels opgewonden bejaarden hadden verzameld, wiens hitsigheid door onze uitbundige, opzwepende geiligheid was aangewakkerd. Je hoeft de deur maar open te trekken en het hele zooitje valt met broek en slip op de enkels onze gastenkamer in. Het aapje schrikt wakker. Een kloeke bejaarde dame spreekt er schande van terwijl ze aandachtig mijn uitstekende geval observeert. Ziedaar, een man gelepeld aan een medebewoonster! Zij blijft aardig overeind omdat ze zich stevig aan haar rollende rollator vast houdt. Hij moet de meest grote moeite doen om haar bij te houden en niet over de inmiddels ter aarde gestorte collegae te vallen.

Toen ik me niet meer in bedwang kon houden, nam ik haar. Met lange halen, met alles wat ik in me had, met overtuiging, met m’n beste beentje voor, als een macho die wel even zal laten zien hoe je een vrouw bevredigt. Ik hoopte dat ik het als een ervaren porno acteur lang zou kunnen volhouden, zo lang dat Danielle me zou smeken om mijn papje de vrije loop te laten. Het duurde echter niet lang voordat ik merkte dat mijn hoogtepunt aanstaande was. Ik bevrijde mijn klopboor, ging op Danielle’s geheuvelde buik zitten en plaatste mijn heftigheid tussen haar prachtige volle borsten. Door deze zinnenprikkelende tieten een beurt te geven, klotste mijn zaad tegen de kin en het gezicht van mijn prinses die verwoede pogingen deed om het zakie met haar tong op te vangen.

Er bevonden zich geen bejaarden op de gang.

Voldaan, vermoeid, verliefd liepen we terug naar de flat van ome Sjaak. Hij was in slaap gevallen en zat daar in z’n wereldwinkel stoel, met z’n verschrompelde, grijsroze pikkie in z’n hand, een natte plek op zijn linkerknie en via het beeldscherm groothoek uitzicht op het verlaten bed in de gastenkamer. Weer liep Danielle rood aan. Ze verontschuldigde zich terwijl ze nerveus de leuter van haar lievelingsoom voorzichtig in z’n broek verstopte, zijn rits dicht trok en de tv uit deed.
“Hij heeft ons dus helemaal kunnen volgen?!” vroeg ik, verbijsterd maar onder de indruk van de scène waarmee ik geconfronteerd werd. Ik wist even niet hoe ik hierop moest reageren. Deze bejaarde heeft dus blijkbaar alles kunnen volgen via een intern aangelegd tv kanaal, heeft genoten van onze vrijpartij, heeft m’n handeltje in groothoek kunnen aanschouwen en, zo bedacht ik me, waarschijnlijk niet voor het eerst. Danielle keek me bezorgd aan. “Oom Klaas is dankzij ons aardig tot een nieuw hoogtepunt gekomen. Zie het als een sociale daad, een bijdrage aan zijn levensgenot!” Ik deed m’n best om me deze zienswijze eigen te maken.
“Hoe vaak heb je hem al zo laten meegenieten?”
“Tot nu toe vijf keer. Met drie verschillende mannen. Ik vertel het niet van tevoren omdat jullie er dan teveel rekening mee gaan houden. Ik wil de echte man en niet de acteur die in jullie allen schuilt. Ik weet waar oom Sjaak op kikt, op welke acties en woorden hij geilt en zorg dat hij niet teleurgesteld achterblijft. Dat geldt hopelijk toch ook voor jou?” Danielle liep naar een dressoir, rommelde daar wat in en haalde een videoband tevoorschijn “Hier, ons partijtje is ook opgenomen. Neem mee, wellicht kan je daar nog een beetje van nagenieten?!”
“Ik weet het goed met je gemaakt. Kom vrijdag bij me langs, dan gaan we eerst uit eten en daarna samen deze film bekijken!”
“Vind je het goed als ik dan m’n tandenborstel en een schoon slipje meeneem?”
“Een tandenborstel en drie schone slipjes. Het zou zomaar een lang weekend kunnen worden!”